Համո Սահյանը բնության մեծագույն քնարերգու է։ Աստված էր նա ասում մայր բնությանը, ինչն էլ նրա համար դառնում է մարդու էությունը բացահայտելու հիմնական չափ ու չափանիշ։ Նրա ստեղծագործության մեջ բնությունը ձեռք է բերում մարդկային գծեր, իսկ մարդու էությունն էլ նմանվում է բնությանը։ Այս փոխադարձ անցումների մեջ էլ բացահայտվում են մարդկային ներաշխարհի ամենախոր ծալքերը։
Համո Սահյանը ծնվել է 1914 թվականի ապրիլի 14-ին Սիսիանի շրջանի (այժմ՝ Սյունիքի մարզ) Լոր գյուղում։ Նրանց ընտանիքը Նահապետական մի մեծ գերդաստան էր, ուր մեծանում էին բազմաթիվ երեխաներ, և պապի գլխավորությամբ իշխում էր ավանդական կենցաղավարությունը։ Սահյանը սկզբնական կրթությունը ստացել է տեղի դպրոցում, որտեղ իբրև ուսուցիչ աշխատել էին բանաստեղծներ Գառնիկ Քալաշյանը և Ակսել Բակունցը։ 1927 թվականին Հ. Սահյանը տեղափոխվել է Բաքու, որտեղ ստացել է միջնակարգ կրթություն։ 1935 թվականին ընդունվել և 1939 թվականին ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի հայկական բաժանմունքը։ 1939-1941 թվականներին աշխատել է Բաքվի «Խորհրդային գրող» ամսագրում որպես գրական աշխատող։ Որպես Կասպիական նավատորմի նավաստի, մասնակցել է նաև Հայրենական մեծ պատերազմին (1941–1945 թթ.)։ 1944 թվականին Զորյանի հրավերով գալիս է Երևան և բնակություն հաստատում նրա տանը։ Հենց Զորյանի օգնությամբ է Սահյանը ստեղծել իր առաջին գիրքը՝ «Որոտանի եզերքին» վերնագրով։
1965-1967 թվականներին եղել է «Գրական թերթ»-ի գլխավոր խմբագիրը։
Մահացել է 1993 թվականի հուլիսի 17-ին Երևանում։ Նրա աճյունը տեղ է գտել Կոմիտասի անվան պանթեոնում։
Ինեսա Գափոյանի բլոգ 