Ինչքա՜ն ցավ եմ տեսել ես,
Նենգ ու դավ եմ տեսել ես,
Տարել, ներել ու սիրել,-
Վատը ՝ լավ եմ տեսել ես։
Թումանյանն ցանկանում է ասել, որ իրեն շատ են նեղացրել, ցավեցրել այս կյանքում: Սակայն նա ներել են նրանց, ովքեր վատ են վարվել իր հետ և շարունակել է սիրել նրանց: Նա այս ցավն ու տառապանքը հաղթահարել է ու անցել:
Քանի՜ ձեռքից եմ վառվել,
Վառվել ու հուր եմ դառել,
Հուր եմ դառել ՝ լույս տվել,
Հույս տալով եմ սպառվել։
Այս քառյակում ևս Թումանյանն ներկայացնում է, թե ինչ վատ են վարվել իր հետ: Սակայն նա անդադար ներել է նրանց ու հույս տվել:
Ո՜նց է ժպտում իմ հոգին
Չարին, բարուն, ― ամենքին.
Լույս է տալիս ողջ կյանքիս
Ու էն ճամփիս անմեկին։
Չնայած նրան, թե ինչպես են վարվել Թումանյանի հետ, նա շարունակել է ժպտալ ու լավ վարվել ամենքի հետ, թե բարու և թե չարի:
Ինեսա Գափոյանի բլոգ 